اشتباهي خونه يه خانم پيري رو گرفتم ، اومدم معذرت خواهي کنم هي ميگفت علي
جان تويي ، هي ميگفتم ببخشيد مادر اشتباه گرفتم ، باز ميگفت رضا جان تويي
مادر ، ميگفتم نه مادر جان اشتباه شده ببخشيد ، اسم سوم رو که گفت دلم شکست
 ، گفتم آره مادر جون ، زنگ زدم احوالتون رو بپرسم . اونقدر ذوق کرد که
چشام خيس شد .


درد من تنهايي نيست؛بلكه مرگ ملتي است كه گدايي را قناعت؛بي عرضگي را صبرو با تبسمي بر لب اين حماقت را حكمت خداوند مي نامند.گاندي
-------------------------------------------------
جهان سوم جائيست که مردم، خانه روبه آفتاب را گرانترمي خرند و بعد با هفت لايه پرده تمام پنجره ها را مي پوشانند!
ديوارهاي دانشگاه را بلندتر از ديوارهاي زندان ساخته بودند، حق داشتند! نگهباني از فکرها خيلي دشوارتر از نگهباني از جرم است
-------------------------------------------------
جهان سوم جايي است که مردم براي فرار از آن تن به درس خواندن مي‌دهند


 اگر نتوان آزادي و عدالت را يک جا داشت و من مجبور باشم ميان اين دو يکي را
 انتخاب کنم آزادي را انتخاب مي کنم تا بتوانم به بي عدالتي اعتراض کنم.
 آلبر کامو
-------------------------------------------------
امروز خم شدم
و در گوش بچه اي که مُرده به دنيا آمد آرام گفتم« چيزي را از دست ندادي.....
-------------------------------------------------
قلمي از قلمدان قاضي افتاد.
 شخصي که آنجا حضور داشت گفت
 ... : جناب قاضي کلنگ خود را برداريد.
 قاضي خشمگين پاسخ داد: مردک اين قلم است نه کلنگ.
 تو هنوز کلنگ و قلم را از هم باز نشناسي؟
 مرد گفت: هر چه هست باشد، تو خانه مرا با آن ويران کردي
-------------------------------------------------
در يک مهماني دو نفر کنار هم نشسته بودند و يک کلمه هم با
هم حرف نزدند. بعد از دو ساعت يکي از آنها به ديگري گفت : پيشنهاد مي کنم
حالا در مورد موضوع ديگري سکوت کنيم !!!
------------------------------
 

روزي بازرگان موفقي از مسافرت بازگشت و متوجه شد خانه و مغازه اش در غياب او آتش گرفته و کالا هاي گرانبهايش همه سوخته و خاکستر شده اند و خسارت هنگفتي به او وارد آمده است. فکر مي کنيد آن مرد چه کرد؟! خدا را مقصر شمرد و ملامت کرد؟ و يا اشک ريخت ؟ او با لبخندي بر لبان و نوري بر ديدگان سر به سوي آسمان بلند کرد و گفت : “خدايا! مي خواهي که اکنون چه کنم؟ مرد تاجر پس از نابودي کسب پر رونق خود ، تابلويي بر ويرانه هاي خانه و مغازه اش آويخت که روي آن نوشته بود : مغازه ام سوخت ! اما ايمانم نسوخته است ! فردا شروع به کار خواهم کرد ! ***** انتظار بهترين‌ها را داشته باشيد و خود را براي بدترين حالت ممکن آماده کنيد؛ در اين صورت هرگز نااميد نمي‌شويد

اگر عشق نبود          
 
اگر مرگ نبود زندگي بي ارزشترين کالا بود, زيبايي نبود , خوبي هم شايد اگر عشق نبود به کدامين بهانه مي خنديديم و مي گريستيم ؟ کدام لحظه ناب را انديشه مي کرديم ؟ چگونه عبور روزهاي تلخ را تاب مي آورديم ؟ آري بي گمان پيش تر از اينها مرده بوديم , اگر عشق نبود .

دکتر علي شريعتي

 
 
 

آکواريم
يک دانشمند آزمايش جالبي انجام داد. اون يک آکواريم شيشه اي ساخت و اونو با يک ديوار شيشه اي دو قسمت کرد.
تو يه قسمت ماهي بزرگتر را انداخت و در قسمت ديگه يه ماهي کوچيکتر. ماهي کوچيکه تنها غذاي ماهي بزرگتر بود و دانشمند به اون غذاي ديگه اي نمي داد...
اون براي خوردن ماهي کوچيکه بارها و بارها به طرفش حمله مي کرد، اما هر بار به يه ديوار نامرئي مي خورد. همون ديوار شيشه اي که اونو از غذاي مورد علاقه اش جدا مي کرد.
بالاخره بعد از مدتي از حمله به ماهي کوچيک منصرف شد. او باور کرده بود که رفتن به اون طرف آکواريم و خوردن ماهي کوچيکه غير ممکنه.
دانشمند شيشه وسط را برداشت و راه ماهي بزرگه را باز کرد... اما ماهي بزرگ هرگز به سمت ماهي کوچک حمله نکرد.
مي دانيد چرا؟
اون ديوار شيشه اي دگيه وجود نداشت، اما ماهي بزرگه تو ذهنش يه ديوار شيشه اي ساخته بود.
يه ديوار که شکستنش از شکستن هر ديوار واقعي سخت تر بود اون ديوار باور خودش بود...
باورش به محدوديت...
باورش به وجود ديوار....
باورش به ناتواني....

 ارزش دوست خوب!

یک بنده خدایی، کنار اقیانوس قدم میزد و زیر لب، دعایی را هم زمزمه میکرد. نگاهى به آسمان آبى و دریاى لاجوردی و ساحل طلایى انداخت و گفت :
- خدایا ! میشود تنها آرزوى مرا بر آورده کنى ؟
ناگاه، ابرى سیاه، آسمان را پوشاند و رعد و برقى در گرفت و در هیاهوى رعد و برق، صدایى از عرش اعلى بگوش رسید که میگفت :
- چه آرزویى دارى اى بنده ى محبوب من ؟
مرد، سرش را به آسمان بلند کرد و ترسان و لرزان گفت :
- اى خداى کریم ! از تو مى خواهم جاده اى بین کالیفرنیا و هاوایی بسازى تا هر وقت دلم خواست در این جاده رانندگى کنم !
از جانب خداى متعال ندا آمد که :
- اى بنده ى من ! من ترا بخاطر وفادارى ات بسیار دوست میدارم و مى توانم خواهش ترا بر آورده کنم، اما، هیچ میدانى انجام تقاضاى تو چقدر دشوار است ؟ هیچ میدانى که باید فرمان دهم تا فرشتگانم روى اقیانوس آرام را آسفالت کنند ؟ هیچ میدانى چقدر آهن و سیمان و فولاد باید مصرف شود ؟ من همه ى اینها را مى توانم انجام بدهم، اما، آیا نمى توانى آرزوى دیگرى بکنى ؟
مرد، مدتى به فکر فرو رفت، آنگاه گفت :
- اى خداى من! من از کار زنان سر در نمى آورم ! میشود به من بفهمانى که زنان چرا می گریند؟ میشود به من بفهمانى احساس درونى شان چیست ؟ اصلا میشود به من یاد بدهى که چگونه مى توان زنان را خوشحال کرد؟
صدایی از جانب باریتعالى آمد که : اى بنده من ! آن جاده اى را که خواسته اى، دو بانده باشد یا چهار بانده ؟